Szacunki amerykańskiego Centrum Zwalczania i Zapobiegania Chorobom (CDC) mówią o występowaniu zaburzeń ze spektrum autyzmu u jednej na 68 osób (badanie na populacji dzieci), zaś światowe statystyki pozwalają na przyjęcie, iż ok. 1% populacji mogą stanowić osoby z tym zaburzeniem
UDOSTĘPNIJ
ARTYKUŁY
0 KOMENTARZY
Dawno temu uważano, że „mańkut” nie jest kimś „normalnym” i trzeba teraz już natychmiast przestawiać dziecko na prawą rękę. Ba! Młodsze dzieci od początku uczono, aby trzymały przedmioty, dotykały ich tylko prawą rączką.
Chcesz otrzymywać pomoc finansową w postaci 1% podatku osób rozliczających się z PIT na leczenie lub rehabilitację swojego dziecka? Założenie fundacji to dość skomplikowana sprawa. Znacznie prostsze jest założenie subkonta w już działającej organizacji pożytku publicznego
Mija właśnie rok od wydania pierwszego numeru naszej Gazety
1 KOMENTARZY
Magda poprosiła mnie o artykuł na temat tzw. Metody Krakowskiej. Długo się zastanawiałam czy i jak go napisać, bo nie chciałabym nikogo bronić ani też w żaden sposób metody „reklamować”, bo jakoś reklamy żadnej nie lubię. Czym zatem ma być dla mnie ten artykuł? Otóż ma być odpowiedzią na pytanie w jaki sposób ja prowadzę zajęcia z dziećmi tą metodą. Nie chcę mówić o wszystkich terapeutach, bo ich nie znam. Nie chcę nadstawiać głowy, piszę o sobie i o tych, którzy rozumieją ją tak samo, jak ja. A wiem, że jest ich niemało.
Szacunki amerykańskiego Centrum Zwalczania i Zapobiegania Chorobom (CDC) mówią o występowaniu zaburzeń ze spektrum autyzmu u jednej na 68 osób (badanie na populacji dzieci), zaś światowe statystyki pozwalają na przyjęcie, iż ok. 1% populacji mogą stanowić osoby z tym zaburzeniem
Dawno temu uważano, że „mańkut” nie jest kimś „normalnym” i trzeba teraz już natychmiast przestawiać dziecko na prawą rękę. Ba! Młodsze dzieci od początku uczono, aby trzymały przedmioty, dotykały ich tylko prawą rączką.
Mija właśnie rok od wydania pierwszego numeru naszej Gazety
Magda poprosiła mnie o artykuł na temat tzw. Metody Krakowskiej. Długo się zastanawiałam czy i jak go napisać, bo nie chciałabym nikogo bronić ani też w żaden sposób metody „reklamować”, bo jakoś reklamy żadnej nie lubię. Czym zatem ma być dla mnie ten artykuł? Otóż ma być odpowiedzią na pytanie w jaki sposób ja prowadzę zajęcia z dziećmi tą metodą. Nie chcę mówić o wszystkich terapeutach, bo ich nie znam. Nie chcę nadstawiać głowy, piszę o sobie i o tych, którzy rozumieją ją tak samo, jak ja. A wiem, że jest ich niemało.
