Czy zabawa z wykorzystaniem klocków LEGO może być pomocna w terapii autyzmu? Jeśli tak, to które z kompetencji udoskonala i w jaki sposób to czyni? Czy tego rodzaju terapia będzie odpowiednia dla każdej osoby z diagnozą ASD? Czy istnieją badania, które potwierdzałyby jej skuteczność?

Książka ta pozwala odpowiedzieć na te i wiele innych pytań, które rodzą się, kiedy stykamy się z pojęciem wykorzystania klocków LEGO® w terapii dziecka z autyzmem. Publikacja opisuje metodę programu rozwoju społecznego, stworzoną i opartą na podstawie obserwacji klinicznych i badania wyników. A więc nic, co opisują autorzy nie jest czysto intuicyjne, a poparte rzetelnymi wynikami badań. Badań, których wyniki zachęcają do zapoznania się z ową metodą i wdrożenia jej w swoją własną pracę. Jest to możliwe dzięki formie w jakiej została stworzona niniejsza publikacja- mianowicie w formie przewodnika, który krok po kroku opisuje sposób wykorzystania LEGO® w udoskonaleniu kompetencji społecznych u dzieci z autyzmem. Autorzy opisują sposób wdrażania tego rodzaju terapii, począwszy od sposobu doboru grupy terapeutycznej, poprzez formę kreowania środowiska grupowego i metod interwencji aż po techniki oceniania skuteczności podejmowanych działań. Pozycję tę poleciłabym głównie terapeutom, którzy pracują z osobami ze spektrum autyzmu, a w szczególności tym, którzy prowadzą lub współprowadzą trening umiejętności społecznych. Informacje zawarte w tej publikacji rzucają nowe i świeże światło na bazę istniejącej już wiedzy i mogą być przydatnym uzupełnieniem tego co dotychczas wiemy. Ponadto publikacja opatrzona jest załącznikami mającymi pomóc przy wstępnej ocenie przy naborze do grupy terapeutycznej i monitorującymi poczynione przez uczestników postępy. Autorzy dzielą się wnioskami z własnych obserwacji, powstałych na przestrzeni czasu powstawania metody. Zapoznają czytelnika zarówno ze skutecznymi strategiami działania, ale i opisują te, które okazały się fiaskiem, a które często jak słyszę we własnej pracy terapeutycznej mają miejsce w gabinetach terapeutycznych. Jest to ciekawy fragment tej publikacji, warty polecenia, gdyż z pewnością wielu specjalistom pozwoli uniknąć podejmowania działań, które po analizie klinicznej okazują się nieprzydatne, a często nawet zakłócające i opóźniające osiągnięcie oczekiwanych celów.

Paulina Ulińska

psycholog