W moczu fizjologicznym nie stwierdza się obecności białka. W kłębkach nerkowych filtruje się ok. 5 g białka w ciągu doby, głównie albuminy. Dzięki dużej reabsorpcji białka głównie małocząsteczkowego w kanalikach nerkowych ( 99 % białka przesączu kłębkowego) z moczem wydala się mniej niż 100 mg/dobę. Ilości tych nie daje się wykryć przy użyciu stosowanych metod w badaniu ogólnym moczu.

Mikroalbuminuria: Jest to stan zwiękrzenia wydalania albumin ponad 20mg/dobę (do 300mg/d) wykrywany specjalnymi metodami radioimmunologicznymi i immunochemicznymi. Mikroalbuminuria jest wczesnym objawem rozwoju nefropatii (uszkodzenia nerek) zwłaszcza cukrzycowej niekiedy na długo przed poprzedzającym wystąpienie białkomoczu. Wydalanie powyżej 300mg/d stwierdza się w zaawansowanym zespole Kimmelstiela-Wilsona oraz w glomerulopatiach.

Fizjologiczny białkomocz nie jest patologią i występuje po wysiłkach fizycznych, po gwałtownych zmianach temperatury ciała, po pionizacji, oraz w końcowym okresie ciąży.

Duży wysiłek fizyczny powoduje wzrost wydalania białka do ok. 0,3 g/24 godz. (300 mg/24 godz.)

Białkomocz przednerowy:

• obecność we krwi białek drobnocząsteczkowych (hemoglobiny, mioglobiny, białko Bence'a-Jonesa-u głównie u osób ze szpiczakiem mnogim)
• choroby poza nerkami (choroby przebiegające z gorączką, niewydolność krążęnia)

Białkomocz nerkowy:

• kłębuszkowy (kłębuszkowe zapalenie nerek, choroby metaboliczne: cukrzyca, skrobiawica, dna)
• cewkowy
• choroby naczyń żylnych (zakrzepica)

Białkomocz pozanerkowy:

• stany zapalne dróg moczowych

Wynik dodatni wyrażamy w g/24 godz.

Wartości graniczne:

• kobiety 0,027 - 0,09 g/24 godz. (27 - 90 mg/24 godz.)
• mężczyźni 0 - 0,15 g/24 godz (0 - 150 mg/24 godz)