"Zezia i Giler" Agnieszka Chylińska

Kiedy spojrzymy na nazwisko autorki, pojawia się w nas automatycznie nutka zwątpienia. Chylińska? Ta, którą znamy z mocnego głosu, tatuaży i ogólnego wizerunku buntowniczki? Ta Chylińska napisała książkę dla dzieci? Tak, właśnie ona napisała tę książkę i całe szczęście, że to zrobiła.

Dlaczego ta pozycja z dziecięcej literatury ląduje na stronie poradnikautystyczny.pl? Dlatego, że drugoplanową postacią jest chłopiec z autyzmem właśnie.

"Zezia i Giler" to książka opowiadająca o kilkuletniej dziewczynce, jej życiu, marzeniach i spostrzeżeniach na temat otaczającego ją świata. Zezia wraz z mamą, tatą i bratem Gilerem mieszka w Warszawie. Zaczynając swoją opowieść bohaterka mówi o bracie "Giler był inny niż wszystkie znane Zezi dzieci. Mówił tylko trochę i to bardzo niewyraźnie". W dalszej części książki w kilku miejscach znajdują się subtelne opisy odmiennego zachowania brata Zezi.

Właśnie dlatego ta książka jest świetna dla rodzeństwa osób z autyzmem. Jest zdecydowanie dobrą pozycją dla dzieci - prosty język, zabawne historie i problemy, z jakimi borykają się osoby w tak młodym wieku. Dodatkowo dzieci, mogą odnaleźć swoje problemy związane z zaburzeniem rodzeństwa. Doskonale widać to we fragmencie książki, w którym Zezia opowiada nam o tym, jak broni brata na placu zabaw, czy sprząta, gdy ten zrzuci jej wszystkie rzeczy z biurka. To, co jest piękne w tych opowiadaniach, to fakt, że nigdzie nie pada słowo autyzm. Nie ma stygmatyzacji, przypinania metki. Nie jest to zresztą potrzebne. Wiemy tylko, że Giler jest inny, inaczej się zachowuje, ale nie musimy od razu wiedzieć dokładnie, co mu jest.

Serdecznie polecam tę książkę rodzinom, które borykają się z problemami, jakie posiada zdrowe rodzeństwo dziecka z autyzmem. Myślę, że ta lektura pozwoli im poczuć, że na świecie jest ktoś, kto ma tak samo, że nie są odosobnieni w swoich zmartwieniach czy odczuciach. Książka ta może również być pomocna dla nauczycieli, którzy w swoich klasach chcą realizować lekcje dotyczące akceptacji osób z niepełnosprawnością.

Również dorośli mogą w niej znaleźć coś dla siebie, w jednym z fragmentów czytamy "Mama i Tata Zezi po prostu bardzo się kochali i bardzo kochali Zezię i Gilera, choć jego zdecydowanie trudniej się kochało, szczególnie gdy zdarzało mu się wstawać o drugiej w nocy i domagać się śniadania".

Weronika Kumaszka