Chlor jest głównym anionem płynu pozakomórkowego organizmu w której znajduje się około 87% całej puli chloru ustrojowego. Zawartość chloru w organiźmie zależy od jego podaży z pożywieniem oraz utraty z moczem, wydzielinami czy wydalinami przewodu pokarmowego. Najczęściej zmiany stężenia chloru przebiegają podobnie ze zmianami sodu. Zwiększony poziom chloru (hiperchloremia) we krwi występuje: w stanach nadmiernej utraty czystej wody przez płuca, skórę, przewód pokarmowy, nerki, w czasie biegunek, przez przetoki trzustkowe, żółciowe, w nadczynności przytarczyc, w pierwotnej nadczynności przytarczyc, w czasie stosowania inhibitorów anhydrazy węglanowej, w przypadku nadmiernej podaży jonu chlorkowego (chlorowodorek lizyny, argininy, cholestyramina), wchłanianiem chlorku amonowego zawartego w moczu u osób z przetoką moczowodowo-jelitową, w stanach chorobowych przebiegających ze zmniejszeniem stężenia białka we krwi. Zmniejszony poziom chloru (hipochloremia) we krwi występuje: w stanach nadmiernej utraty sodu, w czasie wymiotów i biegunek (utrata chloru z treścią pokarmową), w przewlekłej kwasicy oddechowej.

Prawidłowa stężenie chloru wynosi 95-105 mmol/l (95-105 mEq/l)

Zwiększony poziom chloru (hiperchloremia) we krwi występuje:

• w stanach nadmiernej utraty czystej wody przez płuca, skórę, przewód pokarmowy, nerki
• w czasie biegunek, przez przetoki trzustkowe, żółciowe, w nadczynności przytarczyc
• w pierwotnej nadczynności przytarczyc
• w czasie stosowania inhibitorów anhydrazy węglanowej
• w przypadku nadmiernej podaży jonu chlorkowego (chlorowodorek lizyny, argininy, cholestyramina)
• wchłanianiem chlorku amonowego zawartego w moczu u osób z ureterosigmoidostomią (przetoką moczowodowo-jelitową)
• w stanach chorobowych przebiegających ze zmniejszeniem stężenai białka we krwi

Zmniejszony poziom chloru (hipochloremia) we krwi występuje:

• w stanach nadmiernej utraty sodu
• w czasie wymiotów i biegunek (utrata chloru z treścią pokarmową)
• w przewlekłej kwasicy oddechowej