Większośc osób traktuje pisanie jak zwykłą czyność - prostą,naturalną i oczywistą. Czynnośc ta wymaga jednak właściwej koordynacji ruchowej, poprawnej integracji osrodkowego układu nerwowego z mięśniami oraz pracy mózgu i zdolności przetwarzania informacji.

Gdy jednak występują pewne zaburzenia tym tle mówimy o dysgrafii. Dysgrafia, czyli trudności z pisaniem, to - obok dysleksji i dysortografii - częsta przyczyna problemów w szkole. Jeśli więc dziecko ma nieczytelne pismo, bardzo szybko męczy się przy pisaniu, a dodatkowo nie lubi malować lub rysować, należy zgłosić się do specjalisty, by wykluczyć to zaburzenie.

Zaburzenia dysgraficzne często występują z zaburzeniami lateralizacji, motoryki i orientacji przestrzennej. Spowodowane są mikrouszkodzeniami części korowej analizatora wzroku. 

Przyczyny

Z przyczyn dysgrafii wymienić nalezy przede wszystkim przyczyny neurologiczne oraz genetyczne.

Częstą przyczyną dysgrafii może byc równiez udar mózgu.

Do jej rozwoju może doprowadzić także niedopilnowanie właściwego procesu edukacji, a zaburzenia powstające na skutek nieprawidłowości związanych z procesem zaburzeń rozwoju umysłowego.

Pierwsze symptomy dysgrafii mogą pojawiać się zatem już w okresie szkolnym. Kolejną przyczyną dysgrafii może być niewłaściwe napięcie mięśni ręki, przez co pisanie jest znacznie utrudnione. Dysgrafia może towarzyszyć także ADHD czy autyzmowi.

Rodzaje

Dysgrafia przestrzenna

• w tekście pisanym nie występują błędy ortograficzne;
• pojawiają się trudności przy przepisaniu/kopiowaniu innego tekstu;
• pojawiają się problemy z rysowaniem;

Dysgrafia dyslektyczna

• pojawia się ogromna ilość błędów ortograficznych;
• głoski na końcu wyrazu zostają ubezdźwięcznione (pisze się je tak, jak się słyszy);
• przepisywanie i kopiowanie innych tekstów odbywa się bezbłędnie;
• brak problemów z rysowaniem;

Dysgrafia motoryczna

• tekst przepisywany zawiera bardzo dużo błędów;
• brak problemów z pisaniem tekstu dyktowanego;
• pojawiają się problemy z rysowaniem;

Objawy

Do objawów dysgrafii zaliczyc możemy:

• unikanie zadań gdzie trzeba coś narysować, potem napisać,
• szybka męczliwość podczas pisania i brak motywacji do pracy,
• trudności w trzymaniu się w liniaturze, nierówne odstępy między wyrazami, lub nawet literami, lub zlewanie całego tekstu w jedną całość,
• nieprawidłowy chwyt narzędzia pisarskiego,
• napięcie mięśni podczas pisania,
• problemy z odróżnianiem wielkich i małych liter.

Objawy dysgrafii w wieku szkolnym, to:

• używanie zamiennie raz małych, raz wielkich liter,
• nieczytelne pismo, czyli np. część liter pochyla się na prawo, a część na lewo, a jeszcze inne pisane na wprost,
• niejednolita wielkość liter pisanych,
• omijanie niektórych słów, niekończenie zdań
• mówienie na głos tego, co się chce napisać i duża, wyraźna koncentracja na pisaniu, do tego stopnia, że dziecko nie rozumie sensu tego co pisze.

Objawy u młodzieży i dorosłych, to:

• wiedza przekazywana ustnie zdecydowanie lepiej wypada, niż przekazywanie jej za pomocą przelewania myśli na papier,
• trudności w zrozumieniu tego co zostało napisane,
• mogą wystąpić problemy ze składnią i gramatyką.

Diagnoza

Głównym elementem diagnostycznym jest wywiad i obserwacja. Diagnozy dokonuje sie w Poradni Psychologiczno - Pedagogicznej. 

Co jest badane podczas spotkania?

• poziom inteligencji ogólnej,
• pamięć wzrokowa i słuchowa,
• percepcja wzrokowa i słuchowa,
• koordynacja wzrokowo-ruchowa,
• sprawność manualna,
• lateralizacja,
• koncentracja uwagi,

Dysgrafia – leczenie

Ważnym elementem jest ćwiczenie pisania. W niektórych przypadkach może okazać się konieczne po prostu obniżenie wymagań co do jakości pisania u chorego.

Tu zalecamy wyćwiczenie tzw. pisma bibliotecznego.

Pomocne dla uczniów jest równiez zaliczanieprac klasowych ustnie i robienie notatek na lekcji przy pomocy komputera lub tabletu.