JAKOŚCIOWE ZABURZENIA STOSUNKÓW SPOŁECZNYCH

• zaburzenie zachowań niewerbalnych,
• brak kontaktów rówieśniczych,
• brak potrzeby dzielenia się przeżyciami z innymi ludźmi,
• brak społecznej lub emocjonalnej wymiany.

JAKOŚCIOWE ZABURZENIA KOMUNIKACJI W KONTAKTACH Z INNYMI OSOBAMI

• upośledzona lub niewykształcona mowa,
• stereotypowe i powtarzane wyrazy (echolalie),
• brak spontanicznych umiejętności językowych, charakterystycznych dla danego poziomu rozwoju

OGRANICZONE I STEREOTYPOWE WZORCE ZACHOWAŃ

• powtarzanie jednego lub kilku wzorców zainteresowań, odbiegających od normy przyjętej dla danego wieku rozwojowego,
• przywiązanie do rytuałów, zwyczajów,
• powtarzanie pewnych sekwencji ruchowych,
• uporczywe zajmowanie się tylko przedmiotami z pominięciem ludzi.

Leo Kanner wśród objawów autyzmu wymienia:

• autystyczną izolację,
• azymus stałości otoczenia,
• niezdolność do interakcji społecznych,
• stereotypowe, powtarzające się czynności,
• zaburzenia mowy (echolalia, odwracanie zaimków) lub całkowity brak mowy,
• oraz łatwość mechanicznego zapamiętywania.

Podsumowując powyżej wymienione klasyfikacje, wśród zachowań, które powinny wzbudzić w nas pewne zaniepokojenie z pewnością warto wymienić:

• izolowanie się od otoczenia,
• brak chęci do zabaw z innymi dziećmi,
• brak twórczości podczas zabawy,
• wrażenie, że dziecko woli kontakt z przedmiotami niż z ludźmi,
• unikanie kontaktu wzrokowego lub jego szybkie przerywanie,
• wrażenie, iż nasze dziecko raczej patrzy „przez osobę” niż na nią,
• brak mowy lub używanie słów pozbawionych znaczenia,
• powtarzanie wyrazów, a więc już wcześniej wspominane tzw. echolalia,
• dziwne, niepokojące zachowania takie jak: wprawianie w ruch obrotowy przedmiotów, kręcenie się w kółko, bądź kiwanie czy huśtanie
• brak spontanicznego poruszania się,
• chodzenie drobnymi kroczkami,
• okazywanie sprzeciwu w stosunku do jakimkolwiek zmian w rutynie,
• nadwrażliwość na dotyk, dźwięk, smak czy zapach,
• brak reakcji na ból,
• niechęć do przytulania się,
• szczególne przywiązanie do jednej rzeczy, zabawki,
• sprawianie wrażenia głuchego albo niedosłyszącego,
• specyficzne reagowanie na pewne rodzaje bodźców, np. na określone dźwięki,
• odnosimy wrażenie, że nasze dziecko zna przeznaczenie zabawek, ale nie wie, co z nimi robić- czasami układa je w określonej kolejności (na przykład wrzuca klocki do pudełka zawsze w tym samym porządku, kolorami, kształtami, wielkością itp., a gdy ktoś przerwie mu czynność czy zaburzy jej wykonywanie poprzez wrzucenie czegoś niepasującego, zaczyna wszystko od początku),
• brak umiejętności pokazywania palcem tego czego chce, jeśli czegoś potrzebuje, to najczęściej ciągnie za rękę dorosłego.